به گزارش قابوس نامه به نقل از قدس آنلاین، با این حال، با رو به زوال رفتن عمر دولت دهم و آغاز تبلیغات کاندیداهای ریاست دولت یازدهم، آقای روحانی به عنوان یکی از کاندیداها که اتفاقاً بیشترین آرای مردمی را نیز کسب کرد، وعده داد که دست به تغییر اتوبوسی مدیران نمی‌زند. اما در عمل و با نگاهی به آنچه در عمر 3 سال و اندی از دولت یازدهم می‌گذرد، رنگ و بویی از عمل به چنین وعده‌ای به مشام نمی‌رسد. برای بررسی بیشتر این مهم، «قدس» با کارشناسان به گفت‌وگو پرداخته است.

غلامرضا خواجه‌سروی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و معاون فرهنگی وزیر علوم تحقیقات و فناوری دولت دهم، در همین باره به «قدس» می‌گوید: وعده‌ای که این دولت مبنی بر کمترین تغییرات در طیف‌های مختلف مدیران داد، محقق نشده است بلکه عده زیادی از مدیران کنار گذاشته شدند. آن دسته از مدیران سابق هم که نگه داشته شدند، در جاهای بی‌اهمیت هستند و یا اقتدار و اختیار زیادی ندارند.

*روند تغییرات پرشتاب مدیران در دولت یازدهم

وی معتقد است که دولت در بیشتر موارد نتوانسته به وعده خودش پایبند باشد و آن را نادیده گرفته است. چنانکه برنامه و گفته‌های اولیه‌شان این بود که ما وزرا را آن هم در صورت لزوم تغییر خواهیم داد ولی عجالتاً تا سطح نگهبان و آبدارچی و راننده و این حرف‌ها هم پیش رفتند و همه را تغییر دادند.

خواجه‌سروی می‌گوید: تغییر مدیران دولتی که عمرش رو به پایان است، فضایی را فراهم می‌کند تا مخالفت‌ها کمتر و تبلیغات کارساز برای دولت جدید بیشتر فراهم شود لذا دولت با هدف پیروزی، چنین وعده‌هایی را می‌دهد. از طرفی، مدیران در سلسله‌مراتب دولت و از سطوح عالی تا میانی و پایین کم نیستند. یعنی عدد خیلی متناوبی مدیر در سراسر کشور ما داریم که آرای اینها به خاطر نفوذی که دارند، قابل توجه است.

وی می‌افزاید: بنابراین این نوعی فریب انتخاباتی است تا از میزان مخالفت مدیرانی که در دولت مستقر هستند با کاندیدایی که خود را مطرح کرده، کم کنند و آنها هم امیدوار باشند که در صورتی که یک کاندیدا در انتخابات پیروز ‌شود، حتماً آنها را درسمت‌هایشان ابقا خواهد کرد.

*قول‌هایی که عملی نشد

خواجه‌سروی با بیان اینکه دولت یازدهم در تبلیغات خود این‌چنین عنوان کرده بود که شعار ما اعتدال است، می‌گوید: دولت گفته بود ما به دنبال این هستیم که اعتدال را در کشور حاکم کنیم و برخی تغییرات اتفاق‌افتاده در دولت دهم را مصداق عدم اعتدال و یا افراط در تغییر به جامعه معرفی کرد. مثلاً گفتند که دولت دهم به‌صورت افراطی مدیرانش را تغییر می‌دهد و آرامش را از جامعه گرفته ولی ما که آمدیم و پیروز شدیم آرامش را در جامعه برقرار می‌کنیم و هیچ مدیری را مگر به ضرورت تغییر نخواهیم داد.

این عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام ابراز می‌کند: اقتضایات بعد از استقرار دولت یازدهم طبیعتاً با آنچه در جریان انتخابات بود، تفاوت کرده است لذا خود آقای روحانی هم کمتر توانسته به قول‌هایی که داده است، عمل کند.

به گفته خواجه‌سروی، عدم تغییر اتوبوسی مدیران توسط کاندیدای ریاست‌جمهوری دولت یازدهم تنها وعده‌ای انتخاباتی بود که با افزایش تعداد وعده‌ها و شعارهای این‌چنینی به آنها عمل نشد.

او با اشاره به آغاز روند تغییرات آن هم خیلی جدی و تند، ادامه می‌دهد: یکی از شگردهایی که استفاده کردند این بود که گفتند نیرویی که از جاهای دیگر مأمور بود به سازمان خودش برگردد. خوب به این طریق خیلی از نیروها را برگرداندند و از سازمان اجرایی کشور مرخصشان کردند.

*فشار افکار عمومی یا خواسته یاران انتخاباتی

وی عنوان می‌کند: برای تغییر مدیران در جاهای دیگری که روی آن حساسیت بود، به‌تدریج مذاکره کردند و قبولاندند که ما مجبور هستیم به خاطر فشار افکار عمومی و یا یاران انتخاباتی خودمان چنین کاری را انجام دهیم. او می‌افزاید: به هر حال دولت یازدهم با استفاده از شدت عمل - و جاهایی که امکان شدت عمل نبود، با پنبه سربریدن- این کار را انجام داد و کشور را کاملاً در اختیار خود گرفت.

خواجه‌سروی می‌گوید: درست است که دولت وعده داده بود که دست به تغییر اتوبوسی و سراسری مدیران نمی‌زند ولی به آن عمل نکرد و با استفاده از روش‌های نرم افراد را کنار گذاشتند و جاهایی هم که لازم بوده شدت عمل به خرج دادند. منتهی این شدت عمل فیزیکی نبود بلکه با استفاده از رسانه‌ها، جراید و سایت‌هایی که در اختیار داشتند افراد را تحت فشار قرار دادند که یا خودشان رها کنند بروند و یا آن مسؤول مجبور شود آنها را تغییر دهد.

*وعده انتخاباتی

وی معتقد است که این وعده انتخاباتی فریب بزرگی بود که متأسفانه خیلی از افراد گولش را خوردند ولی از اول هم مشخص بود این شعار انتخاباتی عملی نمی‌شود؛ مانند خیلی از وعده‌هایی که آقای رییس‌جمهور که عملیاتی نشد و به فراموشی سپرده شد و یا امروز و فردا می‌شود تا عملیاتی نشود.

حمیدرضا ترقی، از اعضای شورای مرکزی و معاون بین‌الملل حزب مؤتلفه اسلامی، هم در این باره به «قدس» می‌گوید: معمولاً دولت‌ها به علت توقعاتی که جریان‌های سیاسیِ وابسته‌شان دارند، نمی‌توانند در برابر خواسته تغییر مقاومت کنند. لذا اگرچه ممکن است بعضی دولت ها در سال‌های اول میزان تغییراتشان کم باشد ولی در طی دوره چهارساله‌شان تقریباً تمام مهره‌های اصلی پست‌های سیاسی را تغییر می‎دهند و به جای آنها افراد جایگزین خود را می‌گذارند.

*مصوبه‌ای که به آن عمل نمی‌شود

وی معتقد است که در دوره مجلس پنجم مصوبه‌ای انجام شدکه پست‌های سیاسی از پست‌های غیرسیاسی تفکیک شود و پست‌های کارشناسی در دولت‌ها تغییر نکند. ولی متأسفانه دولت‌ها به این مصوبه توجهی نکردند و همچنان این مصوبه شورای عالی اداری را کنار می‌گذارند و به تغییر پست‌ها براساس معیارهای خود اقدام می‌کنند.

ترقی می‌گوید: متأسفانه هنوز تبلیغات انتخاباتی در کشور ما از یک نظام و چهارچوب مشخصی برخوردار نیست لذا رفتارهای بعضی از افراد در تبلیغات انتخاباتی موجب دادن وعده‌هایی می‌شود که اصلاً در حوزه عمل و وظایف و اختیارات آن فرد نیست. نماینده‌ای می‌آید و وعده‌هایی می‌دهد که اصلاً ربطی به وظایف آن شخص ندارد.

وی می‌افزاید: در همین راستا رییس‌جمهور وعده‌هایی می‌دهد که مربوط به حوزه اختیارات قوای دیگر است و اصلاً ربطی به او ندارد. چون ما هنوز نتوانستیم در نظام تبلیغاتی و انتخاباتی خود قانون را کامل و جامع کنیم، متأسفانه این ضعف‌ها وجود دارد و کسی نمی‌تواند در زمان تبلیغات انتخاباتی با این نوع وعده‌های غیرواقعی و غیرممکنی که افراد می‌دهند، برخورد کند.

معاون بین‌الملل حزب مؤتلفه اسلامی عنوان می‌کند: به همین خاطر نامزدها سعی می‌کنند نوعاً برای رأی‌آوری و جلب توجه از این نوع وعده‌ها بدهند و بعد هم کسی طبیعتاً دنبال اینکه این وعده‌ها چه شد و چرا تحقق پیدا نکرد، نیست. مردم این وعده‎ها را به فراموشی می‌سپارند و تشکل‌ها و یا گروه‌های سیاسی هم که آنها را دنبال می‌کنند، به نتیجه‌ای نمی‌رسند زیرا پشتوانه این اشخاص هیچ حزب و گروهی نیست که پاسخگو باشد.

وی در باره روند تغییرات مدیران هم می‌گوید: معمولاً این تغییرات از پست‌های اصلی سیاسی و وزارت کشور شروع می‌شود و سپس به وزارتخانه‌های دیگر و مخصوصاً معاونت‌های وزیران سرایت می‌کند و به‌تدریج به دستگاه‌های غیرسیاسی منتقل می‌شود.