به گزارش قابوس نامه به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از "تیتریک"؛ به نقل از هفته نامه معتبر آلمانی اشپیگل، اعضای دولت ترامپ از فرقه سیاسی موسوم به "مجاهدین خلق" که هدف آن سرنگونی رژیم ایران در تهران است، حمایت کرده اند. حدود 2000 نفر از اعضای این فرقه در اردوگاه آلبانی به سر می برند و مورد ترور روحی و روانی قرار می گیرند.

مساحت این اردوگاه به اندازه 50 زمین فوتبال بوده و با حصارهایی بلند احاطه شده است. فاصله آن تا "تیرانا" پایتخت آلبانی با خودرو 35 دقیقه است، اما ساکنان آن در کپسول زمان زندگی می کنند.

هر 8 نفر در یک اتاق می خوابند و باید در بین 4:30 تا 5:00 صبح از خواب بیدار شوند. علاوه بر آموزش نظامی، حدود 1000 نفر در بخش کامپیوتر با حساب های جعلی در توئیتر و فیس بوک مشغول تبلیغات سازمان هستند. اعضای سابق سازمان نیز با استفاده از پیام رسان تلگرام به جذب نیروهای جدید ایرانی برای پیوستن به آنها در آلبانی می پردازند.

اعضای سابق این فرقه اذعان داشتند که حدود 2000 نفری که در این اردوگاه به سر می برند اجازه داشتن گوشی همراه، ساعت یا تقویم را ندارند، اما این ادعاها از سوی اعضای سازمان که کمپ را اداره می کنند رد شد.

"مصطفی محمدی" مرد ایرانی 61 ساله با پیشانی بلند و چشمهای گود افتاده گفت: "دخترم "سمیه" در آن مکان به سر می برد. او بدون رضایت در اردوگاه نگه داشته شده است. من کاری به سیاست ندارم، فقط می خواهم دخترم را ببینم."

"سمیه محمدی" 38 ساله عضو سازمان مجاهدین خلق در اردوگاه آلبانی بود (که نهایتا در سال 2017 از اردوگاه رهایی یافت). این سازمان تا سال 2012 در اروپا به عنوان تروریست شناخته می شد و در فهرست سیاه آمریکا قرار داشت، اما در حال حاضر چندین عضو دولت دونالد ترامپ از این گروه حمایت می کنند و آن را با سر واژه های MEK (سازمان مجاهدین خلق) می شناسند.

دولت ترامپ و MEK تمایل به سرنگونی رژیم فعلی ایران دارند و اکنون این سازمان حمایت واشنگتن را دارد.

"نتانیاهو" نخست وزیر رژیم صهیونیستی در حاشیه کنفرانس خاورمیانه در ورشو از جنگ احتمالی با ایران سخن گفت. "رودی جولیانی" وکیل ترامپ نیز خواستار تغییر رژیم در تهران شد.

چندین هزار عضو سازمان مجاهدین خلق به مدت تقریبا 30 سال به عراق تبعید شده بودند، اما بسیاری از آنها در سال 2013 به آلبانی رفتند. از سال 2017 تاکنون، بخش اعظمی از آنها در اردوگاهی مجزا نزدیک "تیرانا" زندگی می کنند.

روزنامه انگلیسی گاردین با بیان تلاش های والدین "سمیه محمدی" برای رهایی وی از اردوگاه وحشتناک سازمان مجاهدین خلق و اقدامات خرابکارانه این سازمان در دوران انقلاب ایران و نیز همکاری آنها با "صدام حسین" طی تیتر "داستان وحشی وحشی مجاهدین خلق" نوشت: "آنها برای انقلاب ایران و سپس برای "صدام حسین" جنگیدند. آمریکا و انگلیس زمانی مجاهدین خلق را محکوم می کردند، اما حالا مخالفت آنها با تهران این سازمان را محبوب دلِ تندروهای کاخ سفید و ترامپ کرده است."

گاردین افزود: "پیش از اینکه سازمان مجاهدین خلق محبوب دلِ آمریکا و اروپا شود، باید خودش را بازسازی می کرد. بنابراین مریم رجوی رهبر این سازمان، خشونت را انکار کرد و با موفقیت از موضع فرقه ی ضد غربی به یک دولت دموکراتیک طرفدار آمریکا تبدیل شد."

صدام حسین، حامی و مدافع مجاهدین خلق در تهاجم آمریکا به این کشور در سال 2003 سرنگون شد، اما منجر به ارتباط مستقیم این گروه با مقامات آمریکا که خواستار مهمات اضافی علیه ایران بودند، شد.

نفوذ روزافزون

استقرار این سازمان در آلبانی منجر به ترک بسیاری از اعضا شد. برخی در جلسات گروهی از فانتزی های جنسی خود سخن می گویند. زنان مجبور به سر کردن روسری هستند. تمام این جریان ها از سوی شبحی به نام "مسعود رجوی" که از سال 2003 ناپدید شده صورت می گیرند. هنوز مشخص نیست که وی زنده است یا خیر. تصاویر دهه 1990 مردی با سبیل را در لباس سبز نشان می دهند.

ساکنان این اردوگاه تنها بخشی از این جنبش و تحت رهبری "مریم رجوی" همسر مسعود رجوی هستند. آنها لابیگران ماهری بوده و طی سال های اخیر بر حامیان بانفوذ خود پیروز شده اند.

"الین چائو" وزیر حمل و نقل آمریکا، "جان بولتون" مشاور امنیت ملی و "جولیانی" وکیل ترامپ با شورای ملی مقاومت ایران NCRI (شاخه سیاسی سازمان مجاهدین خلق) گفتگو کرده اند و همه ی آنها این سازمان را جایگزین مناسبی برای رژیم فعلی تهران می دانند.

اما چه کسانی در این اردوگاه مرموز از متحدان ترامپ هستند؟ دو تندیس شیر، نگهبانِ دروازه ی آهنی بزرگ در ورودی اردوگاه هستند.

نشریه آلمانی "دیر اشپیگل" (DER SPIEGEL) پاسخی از سوی سازمان مجاهدین خلق یا شورای ملی مقاومت در تیرانا، پاریس یا برلین برای انجام مصاحبه دریافت نکرده است. یک وکیل به نمایندگی از این گروه اعلام کرد که آنها از گفتگو در مورد پرونده سمیه محمدی خودداری می کنند. این گروه، تنها به ایمیل حاوی اتهامات علیه آنها که "دیر اشپیگل" ارسال کرده بود، پاسخ داد و سخنگوی آنها در برلین تمام اتهامات را انکار کرد.

این سازمان در تمام وب‌سایت های خود از دموکراسی، حقوق بشر و جدایی جدی روحانیت از دولت ایران دَم می زند و می گوید: "ما خواهان سیستم تکثرگرا و آزادی احزاب و اجتماعات هستیم."

این اظهارات نشان می دهد زمانی که این گروه قدرت را در ایران به دست بگیرند، همه چیز به سرعت بهبود می یابد. اما گزارش کسانی که زندگی در اردوگاه را تجربه کرده اند این پیام را انعکاس نمی دهد. آنها زندانیانِ شورش خود هستند.

دروغ، تقلب و ترس

جنگ تبلیغاتی تهران و مجاهدین خلق انکار ناپذیر است. "دیر اشپیگل" با 15 نفر از ساکنان این اردوگاه و با برخی به مدت چند ساعت سخن گفته است. ماجراهای آنها یک نکته ثابت و مهم داشت: این سازمان اساسا فرقه ای است که فرار از آن دشوار است.

"غلامرضا شکاری" مرد لاغر 50 ساله با گونه های استخوانی که 27 سال عضو مجاهدین خلق بود، گفت: "چهره عمومی این سازمان، لیبرال است. اما از درون با دروغ، تقلب و ترس فعالیت می کند."

وی افزود: "آنها از آزادی و دموکراسی سخن می گویند. به من وعده ویزای اروپا را دادند و من آنها را باور کردم. اما بعدها مدارک من را گرفتند و گفتند که اگر گروه را ترک کنم به زندان شکنجه در عراق فرستاده می شوم."

شکاری ادامه داد: "آنها با دروغ ما را وادار به فرمانبرداری می کردند. ما تحت محافظت و مجبور به قطع ارتباط با خانواده هایمان بودیم."

سخنگوی این سازمان، اظهارات شکاری را بی پایه و اساس و سناریویی مضحک و ساختگی خواند.

بنا به گفته سازمان دیده بان حقوق بشر، اعضایی که خواهان ترک گروه شده یا پرسش های انتقادی را مطرح می کردند از سوی سازمان شکنجه می شدند.

شکاری گفت: "من بارها خواهان ترک گروه شدم. آنها مرا تحت عنوان جاسوس تحقیر کرده و آنقدر به ساق پای من می کوبیدند تا خونریزی کند و سیگارهای خود را با پوست من خاموش می کردند. پس از یک هفته، پاهایم کاملا سیاه شد."

وی در نهایت گفت: "مسعود رجوی تمام کسانی که شکنجه شده بودند را گردهم آورد و آنها را در صورت افشای شکنجه ها به شکنجه بیشتر یا مرگ در زندان های عراق تهدید کرد.

انکار ادعاهای شکنجه از سوی سازمان مجاهدین خلق

سخنگوی بخش آلمانِ این سازمان در مواجهه با اتهامات گفت: "نه در دهه 1990، نه قبل و نه بعد از آن هیچ عضوی از ما زندانی یا شکنجه نشده است."

علیرغم این اظهارات، شکاری با شستشوی مغزی، 23 سال دیگر در سازمان باقی ماند. وی در سال 2016 در آلبانی موفق به ترک گروه شد و اکنون در همان کشور در آپارتمانی کوچک و تحت حمایت مالی آژانس پناهندگان سازمان ملل زندگی می کند و مجوز سفر به هر کشوری را ندارد.

شکاری گفت که پس از ترک گروه، ماهانه 350 یورو برای حق السکوت از سازمان دریافت می کند.

مجاهدین خلق سابقا از سوی صدام حسین تأمین مالی می شدند، اما اکنون از حامیان اعانه دریافت می کنند. اعضای این سازمان در پیاده روهای آلمان با نشان دادن تصاویر اعدامی های خود توسط ایران و تحت پوشش اسامی چون؛ "انجمن امید آینده" و "سازمان کمک به حقوق بشر در ایران" از رهگذران پول جمع می کنند.

کارشناسان امنیتی بر این باورند که این گروه تحت حمایت مالی آمریکا، عربستان سعودی و رژیم صهیونیستی است، اما هیچ فرضیه ای برای اثبات این موضوع وجود ندارد.

انتهای پیام/